Wiecie co mnie zastanawia? Jakim cudem, na tych samych codziennych dystansach do pracy i z pracy mam inne przebiegi? Wpisuje je podobnie, jak mi popadnie, ale jeszcze się nie zdążyło, abym miał co do setnych tak samo.

Wtorek rozpocząłem ponuro. Taki black-out miałem w pracy, że to porażka. Na samą myśl o ośmiogodzinnym okresie dzwonienia do klientów mnie wykręcało na lewą stronę. Nie było jednak wyjścia, trzeba było się jakość prześliznąć przez dzień i żeby to jakoś przetrwać na zmianę pracowałem i udawałem, że pracuje...

Powrót do pociągu rowerem... dziwi was to?

To niech was nie dziwi!


Pozdrawiam
Księgowy
Organizator: Legionowska Katorga,

Dziś dystans ubogi i zapowiada się, że taki będzie w tym tyogdniu Agnieszka ma bowiem na pierwszą zmianę, więć razem wracamy. Ja dojeżdżam po nia pociągiem i we dwójkę już raźniej w chłodny wieczór. Co zaś do samego dnia...

Ranki już dawno przestały być lekko niebieskie, teraz błękit pojawia się jak pociąg ma za kilka minut ruszać z peronu. Cały więć dojazd jadę w ciemności i blasku latarni. Powroty też już zaczynają się mroczne, bo całość "widnego" dnia przesiedzę w pracy.

No właśnie praca - Im człowiek dłużej pracuje, tym więcej smaczków i histori oraz tajemnic korporacji poznaje. I uwierzcie mi nie są to zawsze smaczki i tajemnice - dobre. Czasem ktoś odgrzebie zgniłe jajo czasem opowie o fermencie wakacyjnym, jednym słowem, nie wilk a w owczej skórze. Zasadniczym pytaniem jest, czy ja jestem jagnięciem, na które ów wilk ma ochotę i jak owego wilka oswoić aby zrozumiał, że tak naprawdę Bycie Korporacyjnym Vegetarianinem nie jest takie złe.
Czy będą ofiary, tego semi-vegetarianizmu wilka? czy jego apetyt na stałe zmalał? Tego nie wiemy - pewne jest to, że ów wilk, kąsał szarpał i darł na kawałki bez mrugnięcia okiem jeszcze kilka miesięcy wcześniej zanim do firmy przyszedłem.

Metaforycznie i dookoła, ale sendo sprawy przedstawiłem. Nic to nowego, że w korporacji trzeba umieć sobie wypracować pozycję i tak operować pionkami, aby nie przegrać partii po zbyt pochopnym ruchu.

Text dnia:
" czy mogłaby mi pan podać numer nip firmy?"
" No jasne, a może jeszcze rozmiar stanika - po co to panu?"

Powrót pociągiem, ale do pociągu dojechać rowerem trzeba było... wiało jakby się tajfun zbliżał, na Warszawie. Mimo puchowej kurtki musiałem się chować za wiatą bo przeszywało zimno...


Pozdrawiam
Księgowy
Organizator: Legionowska Katorga,

Dzień od rana dżdżysty i mglisto deszczowy. Niby nie padało, a jednak jak człowiek przyjrzał się ulicom były permanentnie mokre. W dodatku widać było na niebie kropelki takie mikro mikro, które niechybnie spadały na ziemię. Pojechaliśmy więc troszkę rowerami a troszkę KM. Kierunek rodzinka na północy.

Nie chciało się z rana a wiatr jaki wiał, mimo puchówki przeszywał na wskroś. Jechało się jeszcze ok, ale oczekiwanie na peronie na pociąg to już było wyzwanie.

Na miejscu - obiadek u Teściowej (pyszny kurczak na butelce i kotleciki ) a potem msza. Powrót z przygodami bo pociąg jeden nie przyjechał a na drugi czekaliśmy 45 minut. Dobrze, że wiatr wieczorem ucichł to czekanie było mniej zimne niż poranny dojazd. Nie zmienia to faktu, że swoje odstaliśmy pod mostem ( dosłownie )...

Z Chotomowa już klasycznie rowerkami, po ciemku i z wiatrem. Było zaskakująco ciepło mimo, że po nocy. Deszcz już nie padał a te kilka kilometrów z 20 kg wypchanymi sakwami pełnymi warzyw, to była prędkość wystarczająca.

I wiecie co? takich jak nas dwoje to nie nigdzie - żona i ja to dwa mistrze! Super zespół tworzymy na rowerach. Nie ważne, czy na szosach, czy podczas pochmurnego wieczoru jesienią... po prostu to wszystko super ze sobą trybi!


Pozdrawiam
Księgowy
Organizator: Legionowska Katorga,

Jak nazwa wskazuje, wyjazd na zakupy. Kręciliśmy z AGnieszką z sakwami po mieście - później szybko do domu na obiad. reszta dnia zleciała na majsterkowaniu ii przygotowywaniu przerzutek do nowej kierownicy szosowej jaka do mnie idzie;)

You will see;)


Pozdrawiam
Księgowy
Organizator: Legionowska Katorga,

Piątkowe do pracy pedalowanie - wpisuje z opóźnieniem bo byłem troszkę zajechany, zalatany czy jak to tam nazwiecie. Dzień o poranku nie wiele różnił się od innych, no może tym, że tym razem SKM pojechało a nie zostało na peronie.

W pracy mieliśmy nagranie TV. Jakaś ekipa filmowa wewnątrz-korporacyjna w naszej przystrojonej sali, nagrywała mini filmik promujący atmosferę świąteczną w firmie i generalnie było dość profesjonalnie. Dowiedziałem się, że siódemka ma nawet taką ekipę w dziale marketingu czy coś w tym stylu. Były światła, kamera na wysięgniku, życzenia do "ludu" i tego typu ustawiane sceny. Generalnie czułem się jak na planie filmowym a kilka i kilkanaście dubli tych samych wypowiadanych do kamery słów, sprawiło, że byliśmy jak na planie serialu.

Praca się nie kleiła, ale co tu się dziwić, skoro od 12 miało być nagranie a potem szkolenie. Siódemka się szykuje do szczytu paczkowego i mam nieodparte wrażenie, że do "walki" z tabunami ludzi szukających swoich paczek, wyślą właśnie nas;/. Ponąć obroty telefoniczne w tym miesiącu wzrastają 4-krotnie co daje do myślenia.

Z pracy postanowiłem wrócić rowerem, bo wczoraj jechałem pociągiem i trzeba było uzupełnić ten dość ubogi kilometrowo tydzień. Jechało mi się wolno, bo cały czas pod wiatr, ale ostatnio powroty są wolne. Po prostu jadę sobie spokojnie z myślą, że Aga ma do 19 ej więc wrócę i tak zdążę się napić czegoś i dopiero po nią pojechać.

Tydzień zacny - bo krótki:)


Pozdrawiam
Księgowy
Organizator: Legionowska Katorga,

Znów popsułem pociąg, znów SKM nie ruszyło z Piasków... tym razem stanęła i nie udało się ruszyć. Tłok na głównym, ścisk i spóźnienie do pracy - trafiłem na niezadowolenie/zły dzień przełożonego i troszkę mnie ochrzanił. No cóż nie poradzę nic, że takie mamy dojazdy a gadanie:
"macie tak wyjeżdżać do pracy aby być na czas" można sobie miedzy bajki wsadzić. Bo ja jadąc swoim "normalnym" pociągiem jestem 7:40 w pracy. Z całym szacunkiem dla mojego szefa ale nie będę o 4 wstawał w obawie, że może pociąg nie wyjedzie i jadąc następnym będę akurat na czas w pracy.

Z chrobowych spraw, to ciągle męczy mnie sprawa strun głosowych, nie mówię normalnie, czuje, że głos mi się łamie i trochę mnie martwi, bo nic mnie już nie boli a sytuacja mojej fonii się nie poprawia. Cały dzień mówię do słuchawek i wcale to dobrze nie wpływa na moje struny głosowe...

Powrót z pracy KM, było mi zimno, musiałem odsiedzieć do 16:30 swoje spóźnienie a potem już nie chciało mi się w tym chłodzie poranka jechać i generalnie jakiś przemęczony dziś byłem. 23 km to ładny dystans - wystarczy mi:);)


Pozdrawiam
Księgowy
Organizator: Legionowska Katorga,

Ranek był chłodny, znów temperatura była w okolicach 4,5 stopnia. Pocieszające jest to, że nadal jest na plusie. Coś mi jednak mówi, że bardzo szybko te pograniczne temperatury przejdą w stan tych poniżej zera.

Z domu wyjechałem później aby nie marznąc na peronie, dojeżdżam na ostatnią prostą a tam pociąg już widać na peronie. Gnam więc jak wariat, omijam ludzi idących spokojnie, wpadam na peron i co? Zdziwienie, pociąg nie ma zamiaru odjechać - jest podstawiany... czyli co? Jak maszynista sobie stanie tak pociąg stoi? Wczoraj na zakręcie dziś podstawiany? A może podstawiają go tylko co drugi dzień?
Wsiadam zgrzany ogarniam wysoki puls i wieszam rower. Chwilę później ruszamy do stolicy!

W pracy jakoś zleciało, sporo się dziś działo. Dołączyły do nas kolejne dwie koleżanki i jest nas już prawie komplet. W sumie 24 osoby...
Co zaś się tyczy tego co się działo. Było losowanie na Mikołajki, a potem dekorowaliśmy salę sprzedaży na klimaty świąteczne bo jutro czy pojutrze ma być jakieś nagranie świąteczne wewnątrz-korporacyjne. Wszędzie bąbki, choinki, mikołaje i sprejem śniegowym namalowane na okna wzorki... Super sprawa mimo, że to dopiero połowa listopada, czuło się magię tych świąt.

Ciekawa sprawa - jestem w drugiej korporacji i czuć różnice w poprzedniej oddział Aliorbanku nie mial na nic kasy, były wyżyłowane limity kredytowe i "sranie" każdego kierownika, że mało sprzedajemy. Oddział musiał za przeproszeniem na papier do kibla zarobić, mimo że był w korporacji każda placówka traktowana była troszkę indywidualnie.

Tu jest duża korporacja, znajdują się pieniądze na świąteczne stroiki, na klimat świąteczny. Nie ma problemów z celami sprzedażowymi, bo są one wyważone i nie są ustalane na podstawie marzeń sennych kogoś na górze, a realnych możliwości i przez to są zwyczajnie wykonywane... Bez stresu, ale jednocześnie bez odpuszczania. Każdy pracuje wedle sił a wszystko jest wyważone i ta maszyna jakoś sensownie działa.

Do domu rowerem wracałem pod wiatr i jakoś bez melodii - głodny byłem było ciemno i tak nijak mi się jechało... co poradzić. Jesień powoli odchodzi. Zbliża się zima i czas zacząć odliczać dni do Styczniowych wyżów z mrozkiem i słońcem. Teraz przed nami okres pochmurny, deszczowy a i pewnie śnieżny niebawem...


Pozdrawiam
Księgowy
Organizator: Legionowska Katorga,

Wróciłem dziś do pracy po dłuższej nieobecności. Nie czuje się w pełni sił a mówienie sprawia mi ból, nie było jednak wyjścia - mus to mus.
Rano znów ciemno. Zwolnienie przez kilka tygodni sprawiło, że widny poranek, jaki dała nam zmiana czasu, odszedł w zapomnienie. Czyli jesteśmy w punkcie wyjścia - rano ciemno wieczorem ciemno... Mroki wielkie!

Dojechałem rowerkiem do SKM i co? Nie ma jej. Zdziwiony jestem, bo ludzie czekają. Otóż stała owszem SKM, ale 20 metrów za peronem "na zakręcie". Ludzie stoją i marzną a oni postawili SKM na zakręcie i sobie stoi i czeka... Bez sensu. S9 przyjechało z Wieliszewa "przelotem" - to rozumiem, że nie była podstawiana, ale moja S-trójeczka? Czemu nie pozwalają wsiąść do niej wcześniej? Wymarzłem się trochę bo 30 minut wcześniej byłem.

muszę na nowo zweryfikować dojazdy do SKM, teraz nie będzie tego komfortu, że sobie wsiądę i wygrzeje się w ciepełku. Teraz bracie - przyjechałeś wcześniej? To sobie stój!

W pracy jak to w pracy, po długiej nieobecności trzeba było się odkopać z zaległości. Udało mi się podpisać jedną umowę i jak na pierwsze dni po powrocie z chorobowego - było mega zacnie. Najgorsze było rozmawianie przez telefon, bo mam zjechaną krtań i mówię strasznie dziwnie, klienci jednak mnie rozumieli i to było najważniejsze.

Wracałem z pracy rowerem. Postanowiłem iść za ciosem i póki jest jeszcze w miarę bezdeszczowo i bezśniegowo, pedałować z pracy nawet po ciemku. Luksus nie jest, ale kilometry są.

Tyle na dziś - dobrego wieczoru życzę;)


Pozdrawiam
Księgowy
Organizator: Legionowska Katorga,

Dziś udaliśmy się na rower w stylu niepodległościowym.
Wahałem się czy jechać na wycieczkę, bo mój głos przypomina raczej dźwięki nastolatka po mutacji, jednak w końcu podjęliśmy decyzję z Agnieszką, że trzeba się z domu ruszyć i pomknęliśmy na rower.

Akurat Rowerowe Legionowo jechało an wycieczkę i ognisko, to postanowiliśmy się z nimi przejechać. W sumie chyba było około 10 osób, a wycieczka bardzo rekreacyjna. Nawet powiedziałbym za baaardzo wolno-rekreacyjna. Momentami było mi chłodno a prędkość gdy tylko zwiększała się do 20 km/h była stopowana przez najwolniejsze ogniwa. Fajnie, że udało się ludziom wyjść na rower, ale chyba to nie moje klimaty. Taka wolna i emerycka jazda zwyczajnie nie dawała mi poczucia, że jadę - musiałem skupiać się tylko na tym aby pilnować czy nie jadę za szybko... Czułem się nieco jak na masie krytycznej, choć widziałem potencjał do jazdy większy. Cóż najważniejsze, że udało się wspólnie przejechać i jak na stan mojego gardła chyba było to odpowiednie tempo. Wiadomo serce chciało więcej.

Od grupy oddzieliliśmy się przy trasie L-wo - Dębę. Tam prędkość wzrosła do sensownej wartości i odwiedziliśmy jeszcze Cmentarz którego przez moje chorowanie nie udało nam się nawiedzić w czasie listopadowych świąt.

Obserwacje bolącego kciuka niestety nie przyniosły lepszych wniosków. Dziś znów bolało, choć nieco mniej, może związane było to z tym, że jechaliśmy wolniej i mniej biegi zmieniałem. Jednak sprawa jest w daleko posuniętych planach. Coraz bliżej jest do zmiany kokpitu w szosówce. Długo drążyłem temat i niebawem szosówka zyska kierownicę prostą, choć wąską. Mam nadzieje, że przyjemność i komfort jazdy wzrosną a i szosa nie straci na zadziorności.


Pozdrawiam
Księgowy
Organizator: Legionowska Katorga,

Pozbierałem trochę tych wyjazdów w jeden wpis, nie dlaetego aby było tego więcej tylko zwyczajnie, w obecnym stanie nie zawsze mam sile i czas robić wpis. Dzieje się nie wiele jednak czuje się w obowiązku przerwać ciszę jaka ostatnio na moim blogu.

Choruje już od dobrego tygodnia i nie widać końca. Antybiotyk biorę a choróbsko prześlizguje się w rożne strony. Najpierw bolało mnie gardło i węzły chłonne na szyi a do tego była wysoką gorączka. Kiedy to zaczęło się cofać, choroba wybrała inne miejsce i zajęło mi jedna zatokę przynosową. Nie był to katar a wrażenie jakby mi ktoś napompował balon pod okiem... no i jedna dziurka się zatkała.

Zatoka cofnęła się jeszcze tego samego dnia wieczorem a następnego dnia zajęło mi znó gardło tym razem w okolicy oskrzeli. kaszel suchy i lekko mokry. Dusi i drapie a do tego prawie głos straciłem - no a zwłaszcza na wysokich tonach:D.

Zbiór kilometrów w tym wpisie to kilkukrotne wyjazdy po Agnieszkę do pracy. I wycieczka do rodziców na obiad sobotni. Generalnie nie ma tego wiele, ale jak jadę rowerem czuje że żyje, siedzenie 5 dni w domu bez ruchu sprawiało, że dostawałem kręćka.

Pewnie znajdą się osoby mówiące - jak chory to siedzieć w domu aż całkiem wydobrzeje. Jak miałem gorączki po 38,5 to nie jeździłem. Pierwszy raz na rower wsiadłem jak tylko tę zatokę miałem zawaloną i bez gorączki. Czyli generalnie chyba w czwartek ( w poniedziałek mnie zmogło).

Tyle z nadrabiania zaległości - sytuacja obecnie wygląda tak, że odrywa mi się jak kaszle ale każdy kaszel to tak jakby mi ktoś w gardle papierem jeździł.


Pozdrawiam
Księgowy
Organizator: Legionowska Katorga,