Jak jeździłem na wyprawy jeszcze ze dwa lata temu - nie mając szoso-trekingo-przełajo-wyprawówki - prędkości były niższe, dystanse mniejsze a i nie wiedzieć czemu szutrów było mniej. Ostatnio jednak wszystko się zmieniło. Najpierw w zeszłym roku na mazurach w okolicach Mrągowa waliliśmy szosami po szutrach, a dziś kontynuując tradycję, waliliśmy... eeee no waliliśmy dalej tylko po innych szutrach:)

Sierpień 2014 mazury - okolice Mrągowa


Tak ten dzień zdecydowanie szutrowym trzeba nazwać. Bo nieomal od rana, takie drogi nas spotykały. To w sumie tez niemała zasługa Agnieszki, jej planowania i nieświadomości, że
- Przecież tam były zaznaczone białe drogi na mapie
- no ale przecież to Podlasie!
- aahhaaaa....

Pogoda nadal utrzynmywała się w formie. Od rana upał i ponad 27 stopni. W sumie słowo upał jest tu zdecydowanie źle dobrane. Bo było po prostu ciepło. Tak przyjemnie ciepło, jakbyście się w wielkiej wannie z pianą zanurzyli po sam czubek głowy. Jedziesz i ciepło dookoła, pod nóżką, pod paszką pod bródką! Miodzio!

Im bardziej na północ tym więcej miejscowości spotykamy dwudzielnych. 
Im bardziej na północ tym mniej sklepów w wioskach...
Oj tak to było niemałe zaskoczenie. Jedna wioska - nie ma sklepu - jest szuter. Potem kolejna, znów nic... jeszcze jedna i co? SKLEP? Nieeee to upadły sklep. Jakiś wypłowiały banner coca-coli, zardzewiała tabliczka z godzinami otwarcie i odbarwiona tablica w oknie z lodami jakie oferował kiedyś ten przybytek. Ech zjadło by się loda... w końcu wakacje...


W kwesti białych dróg, trzebaby tu dodać kilka słów sprostowania. W tej kwestia mieliśmy też spory wybór. Bo poza, rzecz jasna, szutrami, spotykaliśmy jeszcze:
* piaszczyste
* brukowe
* ojapierdolejaktrzęscie
Naszymi faworytami były te dwie ostatnie pozycje. Bruk, to każdy zna, nie ma się co rozwodzić. Po prostu kamienie w środku wsi. Jedne bruki łagodne, takie z drobnych otoczaków inne takie wielkie, jakby ktoś jaja strusie pozakopywał i na kolorowo pomalował. Różnica taka, że na drobnych dało się gadać, a na grubych trzeba było pilnować aby języka nie przygryźć. 
Jednak największym hitem była ostatnia pozycja. Te odcinki to było połączenie szutru, luźnego piasku i tarki szutrowej. Jechać się dało, ale męka była ogromna. Koła wpadały w rowki i rezonans był taki, jakby ktoś całym rowerem do góry i na dół trząsł. Do tego jeszcze kopny piasek, więc jazda była około 12-15km/h. Całości dopełniały niemałe czasem pagórki na bocznych drogach. Tak oto zwiedzaliśmy Podlasie na "hard-tailach i hard-forkach".

Oczyścicie, to nie tak, że my pojechaliśmy tam szukac autostrad, równych asfaltów i luksusów. Fajnie było na tych lokalnych drogach. Ludzie żyją z tym w zgodzie, nie ma kanalizacji, rowów, pasów, krawężników... a auta bez kłopotu 60km/h po tych drogach jeżdżą. Więc po co się przejmować?

Oto przykład dbania o stare domy. Ktoś naprawia dach w chałupce. Pewnie dom zyska jeszcze nowe obicie i ocieplenie zewnętrzne i plastikowe okna. Będzie cudna chałupka do mieszkania na kolejne lata!







Kolejne kilometry w temacie "tu była biała droga".


Tak, takimi drogami dziś podążaliśmy. Nikt nie zarzuci nam, że Podlasia nie spenetrowaliśmy dokładnie!


Te rejony to także kolorowe Cerkwie. Super to wygląda, bo nasze katolickie kościoly sa takie smutne nudne. A te takie kolorowe i wesołe. Z daleka je widać, jak cukierki. 


Agnieszka na trasie do Białowieży. 


Tory w lesie, nieużywane? Gdzie tam, po okolicach krążą drezyny, najróżniejsze modele. Można wynająć sobie drezynke, albo polecieć na wycieczkę Siecento albo Chinqehento po szynach:)






Z Białowieży jedziemy do Siemianówki. Droga wiedzie lasami, i tym razem asfaltem. Jaka jest nasza radość, środek lasu i asfalt. Za długo i głośno radujemy się chyba, bo asfalt zmienia się w szuter;)  W Siemianówce szukamy jakiejś agroturystyki, zaraz obok składu celnego znajdujemy na drzewie papierową, pisaną ręcznie, karke w koszulce z segregatora. Jest napis Agroturystyka i telefon.


Po rozmowie, okazuje się, że "nocleg" jest niecałe 300 m od owej "informacji". W bramie wita nas szarszy pan. Oczka mu się szklą a mowa nieco plącze. Jest dobrze po kielichu, przeprasza nas, że jest wczorajszy, pokazuje nam nocleg i mówi, że dopiero co mu goście pojechali. Na werandzie nadal stoją talerzyki, pomidorki wódeczka... w pokoju grzeją ( w sumie to już przypalają ) się flaczki. Pan pokazuje nam ośrodek. Wszystko takie stare, zatęchłe a toaleta, pfff pamięta jeszcze czasy poprzedniego systemu... 

Dyskretnie spławiamy pana i odjeżdżamy. Chwilę później, spotykamy agroturystykę Żubr. Tam skręcamy i nocujemy z radością przez kolejne dwa dni.


Pozdrawiam
Księgowy
Organizator: Legionowska Katorga,

W majakach snu, słyszę szum. Ni to hałas, ni to krzyk. Takie jakby dudnienie... nie wiem cóż zacz. Otwieram oko - dookoła znany mi z dzieciństwa pokoik działkowy. Tuż obok mnie okno. Nadal szumi coś. Otwieram drugie oko, i co? Nic! Nagle? Dociera do mnie, że to szumi deszcz. No w zasadzie on dudni w dach! Wali tabunami, tłucze, tarabani, łomocze. A do tego grzmot! Potem błysk - burza? Jaka burza, zapowiadali jakieś burze?

Tak burza i to zdecydowanie nie byle jaka. Nie ma co się przejmować. Sądząc za ilością światła za oknem jest godzina około czwartej lub piątej rano. Kładę się na poduszkę i z trzaskiem zamykam powieki. Sen wraca a szum burzy znika w ciemnościach...

---

Śniadanie tego dnia jemy na werandzie. Obok nas zapakowane po brzegi dwa rowery. Pyszna kawka, pyszna kanapeczka i jeszcze pyszniejsze jajeczko. Po deszczu nie ma śladu, tylko zapach - ten przepiekny zapach. Sucha ziemia paruje, łąka paruje, drzewa nieomal tańczą z radości na krople deszczu jakie im zesłano dziś rano. Wszystko dookoła szkli się od wody, a na niebie chmury białe przeganiają się z błękitem. 

Ruszamy dopiero o dziesiątej, długo nie mogliśmy się zebrać z rana. To pakowanie, to jeszcze kawka, to znów jakieś zdjęcia pięknych kwiatków u mamy w ogrodzie. Wszystko szło jakoś tak, za wolno...

Trasa od samego rana prowadzi nas z wiatrem. Ruszamy ruchliwym odcinkiem do Łochowa, bo mam wysłać paczkę. Na poczcie o dziwo nie ma tłumów. Stóje grzecznie i czekam przy okienku a tu nagle wchodzi dziadek. Obwieszony medalami, w czapce jakiejś takiej - partyzanckiej. Wchodzi przede mnie, gdy już nadaje paczkę - i bełkocze coś od rzeczy.
Zdecydowanie coś się kombatantowi poprzestawiało, ale co poradzić, ciężkie czasy, dla patriotów. Niemniej jednak troszkę mi przeszkadza bo gdera dość głośno, aby mieć gremium do odsłuchu swoich w kółko powtarzanych prawd życiowych. 

Od wielu lat mam działkę w okolicach Łochowa, ale nie miałem nigdy okazji jeździć terenami na północny zachód od tego miasta. Piękne asfalty, ciche wioski i drogi. Naprawdę miód malina! Szkoda, że przelecieliśmy tranzytem, bo chętnie bym jeszcze w te boczne dróżki powjeżdżał. 

Jadąc z sakwami ma się wiele czasu na przemyślenia. Droga ucieka spod kół i mozna kontamplując przyrodę myśleć, dumać i dywagować. Ja rozmyślam sobie o tym sezonie, o tym jaki był, jaki jest i być może jaki jeszcze będzie. Wyprawa to taki jakby "hit" tego lata dla mnie. Relaks i odpoczynek... środek lata a ja czuje, jakby miało zaraz się skończyć. Dziwne mnie myśli nachodzą. Starość? Zmęczenie? 

Odganiam ręką muchę, która uparcie siadała mi na kierownicy. Wybija mnie to z rozmyślań. Czas na przerwę. Kanapeczka jakieś "krzeczki" i możemy ruszać. Czuje, że teraz już nic nas nie powstrzyma. Północ i Podlasie czekają. Jedziemy z wiatrem w pięknym słońcu. WIększość tego dnia, spędzimy grzejąc się w promieniach z nieba. Gdy tylko spogladamy za siebie w oddali widać ciemny, deszczowy front. Cały dzień będzie nam na "plecach" wisiał


Drogi jakimi jedziemy są spokojne, pozbawione aut, a dookoła pełno lasów i zieleni. 


Agnieszka nawiguje. Swoją droga to niezła burżuazja. Bo jak zaczynałem jeździć, to był tylko kawałek mapy i nawigacja ze słońca. Czasy się zmieniają... czy na lepsze? Bo ja wiem? Chyba na lepsze. Wygodniej się jedzie, więcej można zobaczyć, nie trzeba coi chwila stawać i dumać, gdzie tu pojechać, na bieżąco można sobię podejrzeć ile jeszcze kilometrów do celu.


Taaaka droga - i jak tu nie jechać? No jechać!


Rzeka Bug widziana z mostu w okolicach Ciechanowca.


Jak nie wiesz kto jest winien - to Winna Stara;)


Nasz nocleg tego dnia.
Tu kilka słów muszę wspomnieć na temat okolic północno-wschodnich. Zauważalne jest tam dbanie o stare domy. Remontuje się je, obija świeżymi deskami, odnawia. Jak już ewidentnie dom opuszczony to widać, ale nowo powstałych budynków z cegły nie ma. W odróżnieniu od Lubelszczyzny tu wioski nadal mają swój charakter. 


Zasypiamy przy akompaniamencie bocianiego trele... tuż obok okna mamy gniazdo. Wilgoć i zapach starych chałup dopełnia klimatu tego miejsca. Sen spływa na nas niespodziewanie... Oby do jutra!













Pozdrawiam
Księgowy
Organizator: Legionowska Katorga,

W sumie to nie wiem jak zacząć. Wyprawa była to dość krótka, sporo inna od naszych poprzednich wypraw. Spaliśmy po kwaterach, a namiot wieźliśmy chyba tylko dla lansu. Niemniej jednak, zwiedziliśmy piękne Podlasie, zrobiliśmy 768 kilometrów w sześć dni i strasznie było fajnie. O tym jak było i co widziałem dowiecie się już niedługo w opisie. 

---

Inwokacja (łac.invocatio - wezwanie) – rozbudowana apostrofa otwierająca utwór literacki, zazwyczaj poemat epicki, w której zwykle autor zwraca się do muzy, bóstwa lubduchowego

---

Wtorek  spędzam jeszcze w pracy. Muszę przekazać "K" sprawy jakie nagromadziły się z tygodnia jego nieobecności i sam po dokończać mam pewne drobne sprawy. Od rana jest u nas Agnieszka i zamiast lenić się to ta się wzięła za sprzątanie. Pozamiatała, poukładała, a na koniec umyła wycieraczki Karherem. W końcu i ona musiała do domu jechać, bo trzeba było się pakować.
Ja dotarłem do mieszkania o "normalnej" porze czyli o dwudziestej i dopiero wtedy przygotowałem sobie stosik do zabrania na wyprawę. 

O dwudziestej drugiej z minutami mieliśmy pociąg do Tłuszcza. Mały szynobusik podjechał o czasie. W wagonie jechaliśmy w sumie chyba tylkoo my i jeden pan. Piękna ciepła noc pachniała latem, po upałach jakie przetaczały się nad krajem w ostatnie dni, jazda nocą na działkę prawie dwadzieścia kilometrów była czymś na co zdecydowanie miałem ochotę. 

Na stacji szybko wydostaliśmy się poza perony i ubrani w kamizelki i lampki, ruszyliśmy na trasę. Ach jaka piękną noc, naprawdę piękna noc! Pola pachniały rozgrzanymi kłosami, w rowach grały świerszcze, a niebo świeciło gwiazdami. Nic tylko jechać i jechać! Przygoda zaczęła się w iście królewskim stylu!

Na działkę docieramy około północy. Wchodzimy do domku, szybkie rozstawienie bagaży i czas spać. Nie wiem nawet kiedy padłem. Wszystko działo się tak szybko!




Pozdrawiam
Księgowy
Organizator: Legionowska Katorga,

Ostatni dzień samotności, dzień w którym całe królestwo oddaje szefowi. "K" wrócił z zagranicy i teraz czas na mnie. Tzn, ja nie wybieram się zagranicę, ale mam zamiar cokolwiek popedałować przez najbliższe dni. Dawno już nie miałem wyprawy z prawdziwego zdarzenia, więc i ta <planowana siedmiodniowa> po Podlasiu, jara mnie jak kurę ziarno:D
Fajnie będzie znów pobyć przez tydzień sakwiarzem. Targać toboły, mieć na wszystko sjebkę-wyjebkę...

Z cyklu: Polacy na wakacjach: 
Młodzi, nie wiem czy zdolni, na pewno głośni i energiczni omawiają swój urlop, który nastąpi za dwa tygodnie.
Ona: No to co będziemy robić?
On: No jak to co? W dzień plażowanie, w nocy chlanie i dymanie. Ona: A zwiedzanie? Miasto będziemy zwiedzać?
On: Pojebało Cię?

My nie do końca wpisujemy się w typowo polski klimat spędzania urlopów, nie lubimy plażingu, nie często korzystamy z zatłoczonych pól namiotowych, a najlepiej zwiedza nam się drogi przez las, puste asfalty i lokalne szutry. Ech przybywaj wyprawo Hejże!

W pracy czas mijał spokojnie, było duszno, parno i byle jak. Dzień umilali klienci...


- dobry
- bry
- rowery na serwis przywiozłem
- mhm dobrze - niech je pan tu postawi. - staje koło rowerów i czekam. Pan stawia je i patrzy na mnie.
- eeeee, a koła przednie ma pan w aucie? - dopytuje bo rowery oba są oparte na widelcach, a pan stoi i patrzy na mnie w oczekiwaniu.
- Nie no nie ma... rowery przywiozłem tylko, bo tu tylko przerzutki trzeba zrobić i te hamulce tarczowe by pan spojrzał ustawił i taki ogólnie pełny przegląd.
- No ale jak mam zrobić serwis bez kół?
- A to koła potrzebne do regulacji przerzutek?
- No, a jak pan oddaje samochód na przegląd to też bez kół?
- Ale tu tylko przednich brakuje
- No, a jak je po regulacji sprawdzę?
- No dobrze to te koła dowiozę skoro już pan tak nalega. - pan nieomal wzdycha oburzony, że mu każe koła przywieźć

W ciągu dnia, odcina mi prąd. Dosłownie. Umiera wiatrak. Nie dość, że ciemno w pracy, to duszno, że oddychać się nie da. Już mam wzywać pomoc, gdy energia powraca! Powraca z siła błyskawicy. A wraz z energią z nieba lunął deszcz. Kółko różańcowe by to jako cud okrzyknęło, ja po prostu oddycham z ulgą. 

Z pracy wracam pod wiatr. Jest to już chłodny wiatr! Miły chlodny wiatr, a za okiem (nie nie za oknem) za okiem temperatura już 26 stopni. Puffff;) She is back! good temperature is back!



Pozdrawiam
Księgowy
Organizator: Legionowska Katorga,

Kiedy słońce zdawało się już nieco zachodzić za widnokrąg, wybraliśmy się z Agnieszką na zakupy do Decathlonu. Potrzebowałem bowiem jakichś butów dobrze wentylowanych na zbliżający się tygodniowy wyjazd. Dopóki w domu siedzieliśmy, szło jeszcze jakoś wytrzymać, ale tuż po opuszczeniu lokalu - dowaliło gorącem. 

DOjechaliśmy do decathlonu i kupiłem sobie buciki i bluzę. Później wraz z Agnieszką udaliśmy się na rowero-randkę do KFC. Miły wiczór i gdy wracaliśmy już po zmroku, to dopiero zaczęło być znośnie (26stopni).

Do wyprawy coraz bliżej, a tu zapowiadają wielkie burze... no tego to bym nie chciał na trasie spotkać. 


PS> gratki dla wszystkich znajomych uczestniczących w Pierścieniu Tysiąca Jezior... SZACUN za trasę i wytrwałość w tej pogodzie!


Pozdrawiam
Księgowy
Organizator: Legionowska Katorga,

W sobotę praca nabiera innego charakteru. Nie ma zasad, nie ma reguł jest jedynie - szał ciał i dętek.
Nie ma chwili wytchnienia, nie ma cienia... tylko ja, łyżki do opon i wiatrak na czwórce szemrzący nad uchem. 
Wiatrak nieomal historyczny pamiętający czasy secesji... eee no secesji może nie, ale no w każdym razie stary.

Przez drzwi słychać szmer, za oknem żar, a dźwięk dochodzący z oddali zwiastuje klienta. Nagle są! Jest ich dwie, są młode, świeże na plaże jadące. Obie potrzebują pomocy. Spłoszonym wzrokiem omiatają sklep. Nie wiedzą, czy na "pan", na "ty", czy na "książę serwisu" do mnie mówić. Wybierają w końcu wersję numer dwa. Rzeczą do mnie, czy bym im nie pomógł, i czy im nie dmuchnę... no ba że im dmuchnę!
Potrzebują jeszcze siodełko wyżej
Proszę! Jest wyżej...

Wdzięczność wylewa im się z oczu, uradowane w podzięce płacą, kupują dętkę i pompeczkę. Oddalają się z wolna w kierunku smażalni. Kto wie kiedy znów spotkam je na swej drodze. Być może to tylko przelotna znajomość, może nasze losy więcej się nie skrzyżują, a być może będą wpadały tu codziennie jadąc na plażę przez następne dwa miesiące.

Ratowanie świata to fajne uczucie, takie wrażenie, że coś zrobiło się dla kogoś i że ten ktoś dzięki temu może lepiej żyć, lub przynajmniej się lepiej opalać.

Znów słychać kroki, tym razem dosadne, męskie. Niczym żubr z żubrem idący na dyskę po bruku w Białymstoku. Wyłania się osobnik męski, z rowerem. Już widzę, że jest w tarapatach, już nieomal z oddali oczy robi ze szreka i kaja się od wejścia. 
- Ja tylko jechałem i się popsuło!



Pozdrawiam
Księgowy
Organizator: Legionowska Katorga,

Ostatnio sporo się o sobie dowiaduje. To w sumie miłe, bo człowiek całe życie się uczy i zbiera doświadczenia. Ja "jestę lanserę", "Gówniarstwem" i "Wysokie mniemanie o sobie mam".

Drżyjcie ludzie dookoła
bo Księgowy ma dwa koła.
Matki, wózki dziś rozjedzie!
Przed obiadem, po obiedzie!
Ludzi powygania z miasta.
Jego własność! Jego własna!
Ma on koła i pedały
Antyludzki jest on cały.
Wszystkich w koło wciąż olewa
A opinie ludzi "zlewa".
Gardzi dziećmi na rowerkach
Bo to jest zaraza wielka.
Prycha na rodziny całe
Bo dziś jadą zbyt ospale.
Wszystkich w koło chce pouczać
Szybciej! jazda!RUSZAĆ RUSZAĆ!
Nie ma względów dla staruszków
On powsadza ich do wózków
Ignorancją z dala tryska
Piana mu już leci z pyska.
Pan Księgowy pan nad pany!
Drżyjcie koszyczkowe damy!

Lecz z oddali widać łunę.
To hejterzy ponad tłumem.
Rozpalili swe ogniska
I z pochodni żar ich tryska
Widły sierpy młoty baty
Idą już prostować światy.
I prostują jakże wiernie!
Przed laptopem siedzą dzielnie.
Wygłaszają przemówienia
Czasem, żarcik - od niechcenia.
Oni wiedzą jak trza żyć
Jak nie umiesz masz się zmyć...

Dziś w pracy znów cała masa klasyków wakacyjnych. Do tego jedna zmiana amortyzatora, kilka regulacji przerzutek. Wszystko okraszone, cieknącym po plecach potem. Czułem się dziś fatalnie. Duszno, gorąco, a odejście od wiatraka na zbyt dużą odległość powodowało, że coś się we mnie gotowało. 

Dzisiejszą nagrodę Darwina wygrał pewien dziadek.
- dzień dobry.
- witam w czym moge pomóc?
- pompkę mi pan jakąś pokaże - siwy pan, minę ma srogą. W pewnej chwili myślałem, że może zły jest na to, że mu powietrze schodzi i sam chce zmienić dętkę a nie umie. 
- Proszę tu mam taką pompeczkę fajn...
- co mi pan za gówno tu pokazuje - dziadek pogardliwie rzuca pompką na blat - pan nie wie jak pompka wygląda? Ja chcę prawdziwą pomkę a nie takie jakieś składane badziewie.
- Czyli chce pan pompkę stacjonarną, aby pompować rowery przed trasą tak?
- Pompkę chcę , nie wie pan jak wygląda pompka?
- Wiem, chciałem tylko dopytać w jakich warunkach jej będzie pan używał bo są różne rodzaje.
- Jeszcze pan w gacie robił, jak ja rowery pompowałem. Ja wiem jak pompka wygląda. Pokaż mi pan pompkę - dziadek wciąż zdenerwowany i powoli zaczyna mnie irytować. Wdech i wydech. W myślach widzę jak się staruszek poci przy pompowaniu i klnie na żone, że ma gówniane "wentle". Pomaga. Relaksuje zwoje przegrzanej upałem głowy i próbuje podejście numer dwa.
- Proszę, taką pompkę mogę panu jeszcze zaproponować - podaje dziadkowi klasyczną pompkę około 50 cm. Dziadek łapię pompkę zatyka otwór pompuje "W palec". 
- Co to ma być? Ona cała wpada!  Dochodzi do końca, matko czy nie macie normalnej pompki. 
- Co z ta jest nie tak bo nie do końca pana rozumiem. 
- Ło Ło! - dziadek macha mi ta pompką przed nosem, nieomal mnie nią uderzając, a potem z pogarda rzuca ją na blat - zobacz pan jakie to ma gówniane uszczelnienie. 
- Mógłby pan troszkę delikatniej się obchodzić z tą pompką, jak panu nie odpowiada to rozumiem, ale nie musi mi pan machać nią przed nosem - zirytowany sprowadzam staruszka do pionu. Żarty się skończyły.
- Pokaż mi pan jeszcze jakąś pompkę, boś chyba pan prawdziwej pompki nie widział.
- Proszę, może jeszcze taka - pokazuje mu podobna pompkę z możliwością "blokowania" wentyla przy pompowaniu.
- Miałem taką - dziadek nawet nie bierze do ręki - ten zawias to się wyrabia.
- Przykro mi, to ja już nie wiem jakiej pan pompki poszukuje. Ta nie dobra, tamta nie dobra. Może stawia pan przed nimi zbyt wielkie wymagania.
- Ja mam w domu pompkę, ale na działce tu mam rower i nie mam czym napompować. Zapomniałem cholera zabrać z Warszawy pompki. Tam w domu mam taką prawdziwą pompkę, a nie te chińskie gówna, jakie mi pan tu chce wcisnąć. Nie mam powietrza w kole, muszę czymś napompować. Dobra daj pan tą.
- Poproszę piętnaście złotych.
- Za takie gówno piętnaście złotych?
- Jeśli panu nie odpowiada produkt, czy jego jakość oraz cena nie jest pan zobligowany kupować go.  - mam dosyć faceta.
- A czym będę pompował koło? Nosem? Co pan myśli, że ja się z choinki urwałem? Wy myślicie, że rozumy pozjadaliście. Jak jeszcze twojego ojca na świecie nie było to ja rowerem jeździłem. 
- Płaci pan czy mam odłożyć pompkę? - kwituje zirytowany.
- Płacę, płacę - dziadek płaci mi, wydaje mu resztę i daje paragon.
- Weź sobie pan ten paragon mi nie potrzebny!
- To dowód zakupu, że nabył pan u nas pompkę.
- Nic mi nie musisz pan udowadniać. Do widzenia.

Nie ukrywam, że dawno mnie nie zdenerwował tak starszy pan. Od wejścia na wk-wie leciał. Od wejścia na mnie wsiadł, i od wejścia rzucał pompkami. Miałem ochotę mu pokazać drzwi z bardzo bliska. Cham i prostak... To jeden z tych którzy stracili władzę. Kiedyś młodzi, ważni, pewnie na stanowisku kierowniczym, pewnie jakiś partyjny. W pas mu się kłaniali, a teraz? Zwykły emeryt... musi czuć się bardzo źle, że nagle wyrównał do ogółu. Może ten upał mu nie ułatwia... sam czuje się fatalnie, czemu jednak był od wejścia zajeżony?

Na koniec fotka z serwisu i kolejne pojęcie rowerowo-serwisowe.

UWAGA DRASTYCZNE ZDJĘCIA - (+18)


















* rzygający amortyzator, w stanie rozkładu...

Dla osób o słabych nerwach, zalecana jest dawka melisy:D





Pozdrawiam
Księgowy
Organizator: Legionowska Katorga,

W takie dni jak teraz panują na dworze, można jedyne co robić to wypalać się... nie chodzi tu o opalanie - prosze nie mylić tych pojęć. WYpalanie to proces całodniowej pracy połączony z dojazdem i powrotem z pracy. Moje wypalanie bylo o tyle bujne wczoraj, że dopiekło mnie na przejeździe kolejowym. Na Kozłówce szlabany zamknięto tuz przed nosem i piekłem się soczyście na słońcu. 

W pracy wyszedłem 19:30 - bo klient się pojawił przed końcem, na klasyka wakacyjnego 

* wakacyjny klasyk - proces transakcyjny, gdzie w drodze kupna osoba potrzebująca, nabywa dętki bądź opony. Najczęściej w klasyku wakacyjnym wliczana jest usługa wymiany, gdyż persona potrzebująca nie potrafi samodzielnie naprawy wykonać. 

Wyjechałem więc w niedoczasie a od samego startu zaatakowało mnie popołudniowe słońce. W takim niedoczasie wyruszyłem, że nawet kasku z pracy zapomniałem. Jak dziwnie jechało się bez kasku... pfff. Na ścieżkach, tłumy Świeżaków wakacyjnych. Tłumami, parami, samym środkiem jezdni ścieżki. Nie ma prawa zwrócić uwagi.
- przepraszam!
- no co pan? - kobieta w panice uciekła na trawnik
- środkiem pani jeździ? 
- to ściezka rowerowa!
- no to znaczy, że ja mam jechać którędy? Rowem? 
- dzwonka pan nie ma?
- Chyba powiedziałem przepraszam, nie moja wina, że pani spanikowała.
- Gówniarstwo na tych rowerach szaleje...

Miło, że mnie ktoś gówniarstwem nazwał. W sumie to prawie komplement. Siwieć jeszcze nie siwieje...no ale ,żeby gówniarstwo?;)



Pozdrawiam
Księgowy
Organizator: Legionowska Katorga,

Po pracy wybrałem się na wycieczkę po okolicy. Dziś nie goniła mnie chmura, a afrykańskie pały popołudniu się pochowały i nawet znośnie się jechało. W "słońcu" 25 w cieniu 23. Rundka bez uniesień gminnych, ani wyjątkowo szybka. po prostu do domu wracałem totalnie dookoła. Dziś rozgrywającym był wiatr. Dawał po dzióbku jak ta lala. 

W drodze powrotnej spotykam dwóch chłopaków z poprzedniej pracy. Jadą na rowerach na przejażdżkę, to dołączyłem do nich na dwa kilometry, bo akurat miałem nie po drodze;) Potem oni w las a ja przez miasto. 

W całym tym popracniku, znalazła się chwila na <Bitels lubi to powiedzenie> Eutanazję Magnuma i Aborcje Cherry Coli.

Dzień zakończony - pomyślnie. Jutro znów zapowiada się masa pracy, serwisy, wysyłki, zmiany dętek... Się pracuje yeah:)


Pozdrawiam
Księgowy
Organizator: Legionowska Katorga,

Co za cięzka noc. Przed blokiem jakieś romanse młodocianych. Marcowania się i hihry do trzeciej w nocy. Masakra... okna nie można otworzyć bo ciągle ekxpolzje śmiechu. Ciepła noc taka, że można spać na balkonie, gdyby tylko nie te perfidne muszki, komarki, ćmy i inne tatałajstwo. 

Wstaje rano tak jakby mnie walec przejechał na wstecznym. Przeorany na całego. Cztery drzemki załączałem i w końcu zamiast o czasie to wstałem w niedoczasie. Miała być hurtownia rano po oponki i co?
Kiszka. To znaczy hurtownia była, ale stylowego zawijaska nie było. Miałem dokręcić jakiegoś zawijaska z rana i jak zwykle byłem spóźniony. No i jak na złość miałem pod wiatr... całą droge pod wiatr. 

---

W pracy od rana mam młyn i kocioł. Ledwo się ubrałem i zdążyłem pozapalać światła a się worek rozwiązał. Jedni z dętka do wymiany, inni z linką, inni znów z rowerem do serwisu, jeszcze inny chce lampeczki. I za chwilę znów ktoś z kapciem... pan chce nakręteczki do ośki, pani chce rekawiczki. No lato pełną gebą.

Może uda mi się dziś pojechać po pracy na jakąś rundę, bo wieczór zapowiada się bombowo... :)



Pozdrawiam
Księgowy
Organizator: Legionowska Katorga,